Kush Jemi

Misioni Gurëz

  Në kishën e Gurëzit, shkatërruar nga tërbimi kriminal komunist, u krye gjyqi farsë kundër Dom Shtjefën Kurtit, i dënuar me pushkatim. Dënimi i tij me vdekje ndodhi në shtator 1972, në një vend të fshehtë, natën, pa dëshmitarë, rrëzë malit të Dajtit. Eshtrat e tij ende nuk janë gjetur sot.  Gjatë këtij gjykimi të rremë, gjykatësi i lig i tha me sarkazëm priftit të moshuar: “ne do të shkatërrojmë të gjitha kishat nga themelet e tyre”. Dhe ai me qetësi u përgjigj: “Ju gjithashtu mund t’i shkatërroni, por për një gjë jam i sigurt që ata do të rriten më të bukura dhe më madhështore”.

Famullia “Zoja e Këshillit të Mirë”

  Në të vërtetë, kjo profeci u realizua. Atë Michele Bulmetti në kohën kur ndodhën këto ngjarje ishte një misionar në Mozambik dhe ka dëgjuar për martirizimin e Dom Shtjefnit. Dhe sapo ra regjimi komunist, në 1991 me guximin dhe entuziazmin e paraardhësve të tij arbëreshë, ai filloi aventurën misionare të Meshtarëve të Zemrës së Jezusit në tokën shqiptare, me dëshirën për të përmbushur atë profeci. Ai arriti në “tokën e dëshmorëve” në fund të verës së atij viti. Pasi vështroi me kujdes situatën, ai u kthye në Itali për të kaluar dimrin dhe më pas u largua për në Shqipëri në pranverën e vitit 1992. Ai u vendos fillimisht në Lezhë, më pas në Milot ku bashkëpunoi me don Fran Illia, një prift që i mbijetoi torturave të tmerrshme komuniste. Me sugjerimin e tij ai u zhvendos në Gurëz, një fshat që kishte rrënjë të thella të krishtera dhe ishte larë në gjakun e shumë dëshmorëve.                                                                                    Me pëlqimin entuziast të popullit ai mori si dhuratë rreth dy hektarë nga një individ privat. Me mbështetjen morale të Nuncit Apostolik dhe me mbështetjen dhe ndihmën financiare të vëllezërve të tij dehonianë, të institucioneve fetare dhe laike dhe të shumë vullnetarëve, ai filloi punën e madhe.  Ëndrra e tij po bëhej realitet dhe në pranverën e vitit 1993 ai filloi ndërtimin e kompleksit të madh.  Në qendër ai vendosi Kishën, në të majtë shtëpinë e Motrave me infermierinë, kopshtin për fëmijë, pjesën për vullnetarët dhe në të djathtë shtëpinë e Etërve, me veprat e tyre të famullisë, lojrat dhe mjediset për pritjen e grupeve.                                                                                                                          

Atë Michele Bulmetti

  Ndërkohë, në shkurt 1998 serbët filluan bombardimet e popullsisë me qëllim që të mbytnin rebelimet e popullsisë në Kosovë. Mijëra njerëz, për t’i shpëtuar vdekjes, lanë shtëpitë e tyre dhe erdhën në Shqipëri. Atë Michele vuri në dispozicion strukturat dhe burimet e tij për të lehtësuar vuajtjet e tyre. Kisha u bë një qendër grumbullimi për ndihma humanitare. Ai udhëtoi në rrugët me pluhur dhe të shkatërruara midis Shkodrës, Tiranës dhe Durrësit, për të zhdoganuar kontenierët. Në pelegrinazhin e tij për dashurinë e vëllezërve të tij, një krizë e dhunshme e astmës e la pa frymë atë më 4 maj 1999 në Laç.  Më shumë se një vit pas vdekjes së tij, më 24 Shtator 2000 arritën në Shqipëri Atë Pasquale Nalli për bashkësinë e Gurëzit dhe Atë Antonio Bozza për atë të Shkodrës. 

  Në Gurëz kishte qenë Atë Giuseppe Civerra, i cili kishte udhëhequr komunitetin famullitar pas vdekjes së Atë Michele. Me ardhjen e Atë Pasquale punimet e pezulluara u rifilluan dhe u përfunduan. Në nivelin baritor, është organizuar dhe zhvilluar katekeza e fëmijëve dhe të rinjve, me përgatitjen e katekistëve dhe përfshirjen e fëmijëve dhe adoleshentëve. Ungjillizimi i filluar në këtë tokë, shënuar nga urrejtja kundër besimit të krishterë dhe Kishës, rifillon udhëtimin e tij dhe si një farë e re kërkon durimin e pafund të pritjes, pa pretenduar të shohë menjëherë frytet e saj.           

Atë Giuseppe Civerra

   Krahas shërbimit të besimit, janë zhvilluar disa aktivitete bamirësie dhe sociale. Përmes shërbimit Caritas ne dhurojmë ushqime, shërbime mjekësore dhe instrumente ortopedike për familjet në kushte të këqija ekonomike. Për më tepër, për disa vite kemi bashkëpunuar me spitalin publik të Laçit për rinovimin e banjove dhe dhomës së urgjencës, dhe furnizimin me ilaçe.                                           Në fushën e bujqësisë, ne kemi nisur një projekt të financuar nga CEI për trajnimin e disa familjeve, të cilat kanë marrë serra për rritjen e perimeve, ose për kafshët shtëpiake dhe pemët frutore. Qëllimi është të vlerësojmë pasurinë e tokës, të mësojmë se si ta rrisim atë në një mënyrë biologjike, duke nxjerrë përfitime prej saj, të cilat do të shërbejnë gjithashtu për të mbështetur familjet. Angazhimi social mund të bëhet një dritare e hapur drejt rritjes së vlerave shoqërore dhe drejt një mentaliteti bashkëpunimi që prodhon ekonomi, me shpresën se çdo iniciativë do t’i shtyjë njerëzit të rriten drejt solidaritetit dhe të hapin zemrat e tyre për të mirëpritur mesazhin e Ungjillit.                     

   Më në fund, ka lindur një dialog vëllazëror dhe bashkëpunim solidariteti midis komunitetit tonë dhe Qendrës “Fara Bamirësie”, e vëllezërve ungjillorë të Laçit. Ne i ofrojmë kësaj qendre mbështetje financiare për mensën e fëmijëve të familjeve në vështirësi. Atë Dehon thoshte: “Misionarët e mi do të shkojnë në tokat më të vështira, për t’i sjellë të gjithëve mbretërinë e Zemrës së Shenjtë”.